“Let wel”, zegt collega-coördinator Abdellah Oualkaid, “wij zijn er niet omdat de drie bekende crisispartners het verkeerd zouden doen. Dat is helemaal het punt niet. SEH, politie en GGZ komen in actie bij situaties die horen tot hun ‘core business’ en dat doen ze goed. Het punt is dat er mensen doorheen vallen: de mensen zonder specifiek etiket, zonder uitgesproken vraag, zonder heldere crisisduiding, zoals die man in bovenstaand voorbeeld. Precies daar komen wij in actie, in verbinding met onze ketenpartners. En niet te vergeten, met bewoners. Met onze vaak preventieve inzet helpen we mensen om ‘pieken in gedrag’ af te vlakken en/of voor te blijven. Beter voor die mensen en tevens een bijdrage aan het gevoel van veiligheid in buurten. Samen staan we voor minder doorschuiven en meer duurzaam stut en steun organiseren voor mensen. In ’s-Hertogenbosch hebben we inmiddels een jaar ervaring met deze aanpak en voorzichtig plukken we de eerste vruchten. Ook al hebben we het vanwege corona moeten doen zonder campagne in de buurt- en wijkcentra, toch weten inwoners ons te vinden. En we worden steeds beter gevonden door politie, GGZ, de regionale huisartsenpost en andere ketenpartners.” 

Die avond staat er een moeder met een jong kind aan de deur bij de maatschappelijke opvang in ‘s-Hertogenbosch. De vrouw geeft aan dat ze geen huis heeft. Ook al zit de opvang vol en is een acute opname zonder aanmeldprocedure onmogelijk, de medewerker van de opvang stuurt haar niet weg. Hij belt het CIT om advies: wat kan er wél? Een teamlid van het CIT gaat erop af; Zij vraagt de medewerker om de volgende ochtend een aanmeldprocedure op te starten. Vervolgens gaat zij in gesprek met de vrouw; samen zoeken zij naar een verblijfplek voor de korte termijn. Voorlopig bij kennissen. Tot aan het moment dat de vrouw terechtkan bij de opvang houdt het CIT dagelijks kort telefonisch contact met de vrouw en haar gastgezin. Niemand wil immers een moeder met kind die verdwijnen van de radar. Dat is ook precies de reden waarom de medewerker van de maatschappelijke opvang het CIT heeft gebeld.

Sinds de start investeert het CIT in meedenken en adviseren. Dit was in eerste aanzet niet de bedoeling, maar de vraag blijkt groot. Yurin: “Onze meedenkrol en ook onze kennis van steunfaciliteiten en voorzieningen, ook via zelfhulp- en/of vrijwilligersorganisaties, blijkt te voorzien in een behoefte bij de ketenpartners. Omdat inmiddels een deel van onze inzet aantoonbaar gaat naar (telefonisch) vragen beantwoorden en meedenken met partners, is onze adviesrol expliciet opgenomen in onze opdracht van de gemeenten die we bedienen. Daardoor kunnen we nog meer onze verbindende kracht inzetten. Dat zie je ook in het voorbeeld hierboven. Als CIT en maatschappelijke opvang hoeven we het niet te hebben over ‘hier ben ik wel/niet van’. Dat hele stuk kunnen we samen overslaan. Dat geeft positieve energie. Mooi dat de gemeente ’s-Hertogenbosch hierin meebeweegt. En nee, het CIT is geen variant van het brede info- en adviespunt Koo in ’s-Hertogenbosch. De politie belt Koo als ze mensen treffen die niet weten hoe ze een invalidenparkeervergunning aanvragen. Wij worden gebeld als mensen ‘vreemd’, ‘moeilijk’ of ‘raar’ doen, zonder dat we weten wat dat ‘moeilijk of raar’ is.”

De politie krijgt een melding van huiselijk geweld in een gezin en gaat erop af. De agenten sussen de boel en bij vertrek is alles weer rustig en aanvaardbaar veilig. Enkele uren later bellen de buren: het is mis hiernaast! De politie gaat opnieuw en geeft ook het CIT een seintje. Een van de CIT-werkers gaat erop af en treft chaos. De politie is duidelijk: omdat er jonge kinderen betrokken zijn, gaat er een melding naar Veilig Thuis. De man van het stel flipt daar behoorlijk op en de CIT-werker neemt hem apart. De man vertelt dat het stel uit elkaar is, maar dat het gezin nog noodgedwongen een huis deelt. Hij is bang en boos, vanwege het ‘dreigen met Veilig Thuis’. De CIT-werker stelt gerust: de politie meldt standaard bij Veilig Thuis als er kinderen in het spel zijn. Dat wil niet meteen zeggen dat de kinderen weg zijn. Maar hij jaagt ook aan: jij moet aan de slag. Deze situatie moeten we nu aanpakken. De man krijgt hulp bij het maken van (heel) korte termijn afspraken met zijn ex. Daarna kan hij weer beter nadenken. Het CIT seint het Buurtteam in en de volgende ochtend wordt samen gekeken naar effectieve contactmomenten om het gezin te ondersteunen. Via het CIT komt ook specifieke hulp in beeld voor de ex-en.